Van 3 tot 10 augustus

3 Augustus, Vathi
Eens een dagje blijven liggen. Wat huishoudelijke dingen gedaan. Waaronder de koelkast ontdooien. We hadden echte airco. Het koelelement van de koelkast was tot een centimeter dik aangegroeid met condensatie ijs. Alle gekoelde spullen in een slaapzak verpakt. En de ventilator in de koelkast gehangen. Waarop de temperatuur zeer merkbaar zakte. Lekker. De koude hand waarmee ik de stukken ijs uit de koelkast had geraapt, had ik onverwacht op Marion haar been gelegd. Dit had een ijselijke gil ten gevolg.

We komen om 13.00 uur in Kioni aan. Dit is een zeer kleine haven. We waren blij dat er een plekje beschikbaar was. ’s Middag op een strandje (10 minuten varen met de rubberboot) in de schaduw gezeten. Tegen de avond steeds meer bewolking en na donder en bliksem weer terug naar de haven.
Onderweg steeds meer wind. In de haven aangekomen woei het al een 6 in vlagen 7 beaufort oostenwind. En iedereen was in rep en roer. De haven ligt op het oosten en alleen het rijtje schepen waar wij lagen werd, voor de golfslag, door een 40m pier beschermt. Natuurlijk waren er veel schepen die te nonchalant of op verkeerde plekken waren gaan liggen. Er werd geschreeuwd er werden gebaren gemaakt. Schepen die vol gas op 10cm langs een schip voeren om vervolgen een haakse hoek te maken. Kabels die over ruwe muren tot de helft werden door geschuurd. Slecht in beton verankerde ogen die mee begonnen te bewegen. Verontwaardigde geluiden of enthousiaste geluiden die door de menigte gingen na verkeerde of goede manoeuvres. Schepen die zo ver heen en weer slingerden dat de masten elkaar kruisten. Het weer is tegen gesteld aan wat iedereen hier kent. Het is wat onstabiel, waait het ’s ochtends uit het noord westen dan kan het ’s nachts opeens (onvoorspelt) fors uit het zuid oosten waaien. En met de overeenkomstige golfslag. We hebben eens in een rijtje aan de kade met grote schepen gelegen. Door de golven, leek ons schip van een afstand wel een jong veulen naast bedeesd grazende paarden. Wij moeten als klein schip veel voorzichtiger zijn. Als je uit een onbeschermde baai moet vertrekken kan dat zomaar een tocht opleveren van een paar uur hakkend tegen zware golven. We zagen een schip binnen komen met een gezelschap, bij wijze van spreken, groen en geel. In plaats van dat ze het anker 40m voor de kade lieten gaan gebeurde dat 1m voor dat ze op hun plek lagen. De “schipper”had een doorwaakte nacht gehad als ankerwacht in een baai.
Tot nu toe zijn we (tanden knarsend) veel romantische azuur gekleurde baaien voorbij gevaren (waar we graag de nacht hadden doorgebracht) om vervolgens in een warme maar veilige haven te liggen. Dat knaagt soms wel maar na de indrukwekkende gebeurtenissen in Kioni voorlopig weer even niet. Vandaag weer bewolkt, heerlijk minder warm. Water temperatuur 30 graden. Ik zag vanaf 50m hoogte, in het heldere water, een aalscholver achter de vissen aanjagen. Een prachtig gezicht, hij is snel, maar de vissen zijn hem meestal te snel af.
Onderweg naar Kalamos een kapotte dynamo geconstateerd.
Hé, moet ik weer sleutelen. De dynamo voorziet de beide accu,s van stroom. Eén huis accu en één aparte start accu. Alle apparatuur werkt op stroom, met als zwaarste verbruiker de ijskast. Let wel, de dieselmotor gebruikt geen stroom (behalve bij het starten). Voor de vakantie hadden we een zonnepaneel gekocht waar je de accu’s ook mee kunt laden. Dus toen we de koelkast af hadden gezet konden deze de accu’s weer opladen ( van 11.2 naar 12.5v in twee dagen). Na wat rondvragen in Lefkas konden we in Nidri onze dynamo laten maken bij een specialist met een gigantisch rommelige werkplaats. We hebben weer een auto gehuurd MET AIRCO om wat rond te kunnen kijken. Eerst de dynamo naar Nidri gebracht. Heerlijk we genieten van de koelte. En de reis door het binnenland. Het steile berg landschap is een prettige afwisseling met het golven landschap wat we gewend zijn. En we zijn voor de vierde keer in Agios Nikitas geweest. Dit is een strand bij een vissersdorpje aan de westkust van Lefkas. Ook hier is het enorm veranderd en drukker geworden. In 1985 stonden we, met onze tent in een oude olijfboomgaard, net buiten het dorp. Er was 1 kraan en 1 wc. Nu worden er auto’s geparkeerd. Op het strand aangekomen maken we de opmerking tegen elkaar “het strand is overgenomen door de jongeren”. Na een frisse duik mijmer ik daar nog over na. Toen we in 1985 hier voor het eerst op dit strand waren, waren we net zo oud (29) als de gemiddelde huidige strandbezoeker. De realiteit dringt zich op, je bent een oude knakker aan het worden.
Ook in Lefkas weer behoorlijke problemen met schepen. Door de stormachtige wind (weer windkracht 6 in vlagen 7 beaufort) van opzij, werden ze met krabbende ankers, schuin voor de kade gedrukt. Van de 15 schepen in ons rijtje waren er twee ankers die wel hielden. Dat was onze buurman en wij. De rest had op z’n minst te kampen met zeer plat gedrukte stootwillen of erger. Later bij het anker ophalen moesten we, met een aanloop, het gewicht van het schip gebruiken om het anker uit de grond te kunnen breken.
Zonder dynamo naar Nidri gevaren. Gelukkig was hij te repareren (€90).
Het verkeer in Griekenland is heel verschillend met dat in Italië. Het gaat er hier nog chaotischer aan toe dan daar. Men rijdt rommelig. Wat het meest opvalt is dat men met voetgangers die willen oversteken bijna geen rekening houdt. Dat in tegenstelling tot Italië. Daar stapt elke voetganger met ware doodsverachting voor een auto de straat op. Men wandelt onverstoorbaar op zijn dooie gemak naar de overkant zonder op of om te kijken. Ook niet als de altijd zeer alerte Italianen de auto met rokende banden tot stilstand hebben gebracht. We hebben er vaak sterke staaltjes van gezien. Als je in Italië zelf met een auto rijd moet je daar in het begin wel aan wennen. En als voetganger durf je steeds meer.