In Italië
Door: Rob en Marion
Blijf op de hoogte en volg Marion en Rob
25 Juni 2016 | Italië, Santa Maria di Leuca
Blog 2
Na langer dan verwacht nu toch ons tweede blog.
Het heeft even geduurd, maar er waren steeds klusjes en dingen zaten niet helemaal mee.
Nadat we te water waren gelaten in Aktio marina, zijn we naar Preveza gevaren (is alleen oversteken), en hebben we daar proviand ingeslagen. De supermarkt bracht je met boodschappen zo dicht mogelijk bij de boot, een fijne service. De haven in Preveza wordt verbouwd en er komen gebouwen met faciliteiten voor de bezoekers. Dat maakt het ook duurder, hoorden we. De prijs was van €9,- vorig jaar naar €11,50 nu gegaan. Heel redelijk nog voor onze 8,5 m boot. Als alles klaar is moet je hier rekenen op prijzen van €30,- tot €40,- . Niet aantrekkelijk meer dan voor ons. Gaat op Italië lijken.
We hebben 2 nachten daar doorgebracht en alles in orde gemaakt om te vertrekken, ongeveer een week later dan gedacht, maar dat mag de pret niet drukken. Overigens nog contact met de verzekering gehad over de wateroverlast, maar dat wordt niet vergoed. Ik vraag me af waar we dan premie voor betalen. Daar ga ik wel mee verder als ik thuis ben, nu niet.
De eerste overtocht naar Paxos was niet te bezeilen. Flinke hobbelige zee tegen, dus motoren.
Paxos is nog niet veranderd, druk en erg toeristisch.
Wat je nu veel ziet zijn de oudere mensen die nu vakantie houden. Daar staken wij jong bij af. Allemaal tot eind juni en dan gaan ze naar huis. We kwamen twee lieve Franse mensen tegen en onder het genot van een wijntje vertelden ze, dat de boot er nu uit ging, dan reden ze met camper naar de Alpen, waar ze nog een studio hadden en dan door Frankrijk terug naar Bretagne, waar ze woonden. We schatten ze ruim 80 jaar, maar genieten nog vol van het leven en hebben al heel wat meegemaakt.
Na Paxos varen we naar de Golf van Gouvia. 21 juni.
Daar is een dure jachthaven, maar we gaan voor anker. Echter is ons ankergerei uitgerust met een ketting van 10 meter en dan een dik touw van 40 meter. Als er veel wind is, liggen we als een huis en gebeurt er niks, maar met weinig wind (en dat was hier) gaan alle boten die voor anker liggen draaien om hun ketting heen, een beetje mee met weinig wind en deining van het water. Wij met ons touw, wat veel lichter is, zwaaien meer rond en maken een grotere draaicirkel.
Het is intussen donker en ineens horen we een toeter en nog eens. We raakten bijna een ander schip. Met het handje tegen te houden, maar toch, dat slaapt niet lekker. En omdat wij de laatste waren die er kwamen liggen, verkassen wij. Ik heb het even gehad en we gaan toch die dure haven maar in. Bovendien valt de Ipad uit en heb ik de code niet direct in mijn hoofd. Bovendien heb ik Wifi nodig om alles weer te activeren. (nooit eerder gebeurd).We gaan een biertje pakken op het terras en daar probeer ik het een en ander en krijg de Ipad weer aan de praat. Ik moet er niet aan denken om alles weer op de kaart te moeten doen. De Ipad is zo fijn met het navigatieprogramma erop. (soort Tom Tom op zee).
Gouvia- Otonoi, 22 juni.
We hebben voor deze reis een Navtex gekocht. Dat is een radio ontvanger die over de hele wereld het weer en scheepvaart berichten kan ontvangen, en dit dan in geschreven tekst (veel afkortingen) via een geheugen op een scherm leesbaar maakt. Dit is voor de momenten dat we niet via wifi aan betrouwbare weerberichten kunnen komen.
Als je met een kleine boot een zeereis wilt maken ben je altijd op zoek naar betrouwbare weerberichten.
Is het niet voor een comfortabele reis dan is het wel voor een veilige reis. Op onze oversteek van Griekenland, Korfu naar Italië Santa Maria di Leuca, op 22juni hebben we een tussen stop gepland op het eilandje Otonoi.
Bij het beoordelen van de twee elkaar tegensprekende weerberichten bij vertrek hebben we een verkeerde inschatting gemaakt. Op weg naar Otonoi kwamen we in steeds slechter weer terecht. Bij vertrek bijna geen wind en bij aankomst windkracht 6 in vlagen 7 Beaufort. Op volle zee is dat anders dan op de Maas of de Grevelingen.
Ik zal proberen te beschrijven hoe zoiets er uit ziet. De golven die van schuin opzij kwamen zorgden er voor dat het schip zeer heftig heen en weer bewoog. Om dat tegen te gaan zijn we een andere koers gaan varen waarbij we een zeil konden hijsen die deze beweging tegen ging. Toch heb je dan in toenemende mate last van golven waar het schip tegenop klimt en weer afgaat. Op het ergst waren de golven ongeveer 1,75 m hoog. Als je ooghoogte op 1,50 is dan word je het zicht op de horizon, door de golven, steeds enige tijd ontnomen. Doordat het schip soms van de ene hoge golf in de andere stortte was het voordek dan gelijk met de waterspiegel en soms kwam er een hoeveelheid water naar achteren gestroomd. De grote golven met witte schuimkrullers waren imposant te noemen. De harde wind en het buiswater van de boeg zorgden regelmatig voor veel stuifwater over het hele schip heen. We werden nat en dat samen met de harde wind kregen we het erg koud. En dat terwijl voor Corfu die dag 33 graden was voorspeld. Het schip maakte soms zulke klappen dat er veel lucht onder het schip werd geperst. Dat kwam dan onderwater in de koelwaterleiding van de motor. Dit koelwater word ook gebruikt om het geluid van de uitlaat te dempen. Geen koelwater en dus luid gebrom van de uitlaat. Toen we een uur varen verwijderd van Otonoi waren moesten we, een tijd alleen op de motor recht tegen de wind in door de golven ploeteren. Door het weggenomen zeil was er ook minder voortstuwing en dus minder snelheid. En bij het naderen van het eiland ging het steeds harder waaien waardoor de snelheid nog meer terug liep. Vaart het schip zonder tegenwind en golven max 12 km per uur toen werd het 3.5 km. Dan nog maar wat gas erbij,.. gelukkig nu gaan we 6 km. Jullie begrijpen, we zaten daar niet op ons gemak. We baalden van de verkeerde inschatting alles davert en schut maar we hadden al 8 uur gevaren en nog 1 uur te gaan. Ik voelde me wat gespannen in deze voor ons en onze boot nog niet eerder zo zware omstandigheden. Als we omdraaiden wisten we dat we een betrekkelijk rustige vaart terug zouden hebben de grote golven afrijdend op het zeil zonder motor aan en met snelheden boven de 12 km. Een tocht van nog eens 7 uur met een aankomst in het donker.
Je hebt op zee niet even een rustig plekje om de hoek.
En met rustiger weer zou je opnieuw die 9 uur terug naar Otonoi moeten varen.
Na een uur doordenderen ankerden we in de beschutting (voor de golven, niet voor de wind) van het eiland. Toen ik jaren geleden dit ankergerei samenstelde vond men, dat anker is veel te groot.
Mijn enige verweer was dan, Misschien,.. maar dat slaapt wel een stuk lekkerder. En hoewel ik die nacht regelmatig ankerwacht ronde liep, en de snaar strakke ankerkabel controleerde, heb ik dat wel zo ervaren. Als ik een dag later het zware anker ophaal samen met Marion denk ik daar aan.
We blijven een dag op Otonoi liggen. We zijn te moe en te weinig uitgerust om de volgende overtocht naar de hak van Italië te maken. Bovendien was Marion behoorlijk zeeziek geworden en was de dag erna, op haar verjaardag nog beroerd en voelde zich niet goed. Die verjaardag vieren we nog een ander moment echt goed. Nu is het niet het er niet de tijd voor. Waar zijn toch die rustige gentlemans journeys van vorig jaar gebleven. We hadden met de grotere oversteken wel wat sportiever zeilen verwacht. Maar dit is toch beslist te veel van het sportieve en spannende. Ja, ik weet het wel. We wilden niet voor de tv hangen maar de avonturen zelf aan den lijve ondervinden. Nou dat hebben we.
Ik wil (Marion) iedereen bedanken voor de felicitaties die ik gekregen heb. Ook in Griekenland is steeds meer Wifi en kun je dus goed op de hoogte blijven van Nl zaken. Ik heb van Rob een onderwater camera gekregen en we hebben gesnorkeld en ik heb de eerste foto’s gemaakt met die camera. Best goed voor een eerste keer.
24 juni. Na een pittige overtocht zijn we nu in Santa Maria di Leuca.
Al voor aankomst op Otonoi weer het zelfde probleem met de dynamo gekregen. Hij laadt niet maar de zonnepanelen wel. Ik vermoed een verkeerde aansluiting. Ik moet mijn meerdere erkennen en heb een monteur in geschakeld. Zal schrikken worden, denk ik, met de rekening. De wet van Murphy?
Even een techniek stukje voor Leon. Observatie accu .
Permanent aangesloten koelkast 2 liter water te koelen gezet per dag en zo nu en dan wat klein grut aangesloten zoals telefoonladers enz.
22 juni 16.00 uur 12.2v stuurautomaat heeft keihard gewerkt
23.00 uur 11.9v
23 juni 09.00 uur 12.3v
18.00 uur 12.8v
24 juni 09.00 uur 12.5v stuurautomaat heeft matig gewerkt
17.00 uur 12.5v
25 juni 14.00 uur 12.6v hele middag sluier bewolking.
17.00 uur 12.3v 3 uur huisventilator en 220 omvormer aangehad voor laptop
Een makkie met twee zonnepanelen in mijn neus.
Dat betekent dat we hier sowieso tot maandag/dinsdag liggen.
Dan komt de monteur terug met de dynamo. Dan gaan we van de hak van Italië oversteken naar Crotone, de zool van de laars. Een tocht van zo’n 17 uur.
Je snapt dat onze planning een beetje de mist in gaat nu, maar we zien wel waar we uitkomen.
Hier is het goed toeven. Zo’n 30 tot 33 graden overdag. Dat betekent siësta houden van 14.00 uur tt 16.30 uur. Lekker eten en goede koffie. En vooral, super lekker gelati.
En nu even voor mijn klasje. Bedankt voor jullie lieve reactie.
Lars, ik heb je boek uitgelezen. Het was een mooi boek met een stukje geschiedenis. En leuk dat je er een naam gedicht van mij in had gezet.
Raf, ik heb je cadeautje al veel gebruikt, lekker ruikt die, je zonnebrand van Ritual.
Ik heb nog niet alle chocolade op, die wacht thuis in de koelkast tot ik er weer ben. Dat wordt smullen. Dat was echt veel.
Ik las dat het goed ging in de klas en dat het gezellig is met Franca. Hopelijk ben je weer beter op maandag. Anders beterschap.
Ik heb nog een probleem voor de groep. Kunnen jullie vast wel uitrekenen.
De overtocht van Santa Maria de Leuca naar Crotone duurt ongeveer 17 uren varen. We varen ongeveer 5 knopen per uur. Hoeveel Nautische Mijlen moet ik varen om daar te komen? En voor de extra rekenaars onder jullie: hoeveel kilometers zijn dat dan?
Zo, dat is geen makkelijke. Ben benieuwd of jullie daaruit komen? Ik hoor het graag. De juf op afstand.
Veel liefs van ons, Rob en Marion.
Na langer dan verwacht nu toch ons tweede blog.
Het heeft even geduurd, maar er waren steeds klusjes en dingen zaten niet helemaal mee.
Nadat we te water waren gelaten in Aktio marina, zijn we naar Preveza gevaren (is alleen oversteken), en hebben we daar proviand ingeslagen. De supermarkt bracht je met boodschappen zo dicht mogelijk bij de boot, een fijne service. De haven in Preveza wordt verbouwd en er komen gebouwen met faciliteiten voor de bezoekers. Dat maakt het ook duurder, hoorden we. De prijs was van €9,- vorig jaar naar €11,50 nu gegaan. Heel redelijk nog voor onze 8,5 m boot. Als alles klaar is moet je hier rekenen op prijzen van €30,- tot €40,- . Niet aantrekkelijk meer dan voor ons. Gaat op Italië lijken.
We hebben 2 nachten daar doorgebracht en alles in orde gemaakt om te vertrekken, ongeveer een week later dan gedacht, maar dat mag de pret niet drukken. Overigens nog contact met de verzekering gehad over de wateroverlast, maar dat wordt niet vergoed. Ik vraag me af waar we dan premie voor betalen. Daar ga ik wel mee verder als ik thuis ben, nu niet.
De eerste overtocht naar Paxos was niet te bezeilen. Flinke hobbelige zee tegen, dus motoren.
Paxos is nog niet veranderd, druk en erg toeristisch.
Wat je nu veel ziet zijn de oudere mensen die nu vakantie houden. Daar staken wij jong bij af. Allemaal tot eind juni en dan gaan ze naar huis. We kwamen twee lieve Franse mensen tegen en onder het genot van een wijntje vertelden ze, dat de boot er nu uit ging, dan reden ze met camper naar de Alpen, waar ze nog een studio hadden en dan door Frankrijk terug naar Bretagne, waar ze woonden. We schatten ze ruim 80 jaar, maar genieten nog vol van het leven en hebben al heel wat meegemaakt.
Na Paxos varen we naar de Golf van Gouvia. 21 juni.
Daar is een dure jachthaven, maar we gaan voor anker. Echter is ons ankergerei uitgerust met een ketting van 10 meter en dan een dik touw van 40 meter. Als er veel wind is, liggen we als een huis en gebeurt er niks, maar met weinig wind (en dat was hier) gaan alle boten die voor anker liggen draaien om hun ketting heen, een beetje mee met weinig wind en deining van het water. Wij met ons touw, wat veel lichter is, zwaaien meer rond en maken een grotere draaicirkel.
Het is intussen donker en ineens horen we een toeter en nog eens. We raakten bijna een ander schip. Met het handje tegen te houden, maar toch, dat slaapt niet lekker. En omdat wij de laatste waren die er kwamen liggen, verkassen wij. Ik heb het even gehad en we gaan toch die dure haven maar in. Bovendien valt de Ipad uit en heb ik de code niet direct in mijn hoofd. Bovendien heb ik Wifi nodig om alles weer te activeren. (nooit eerder gebeurd).We gaan een biertje pakken op het terras en daar probeer ik het een en ander en krijg de Ipad weer aan de praat. Ik moet er niet aan denken om alles weer op de kaart te moeten doen. De Ipad is zo fijn met het navigatieprogramma erop. (soort Tom Tom op zee).
Gouvia- Otonoi, 22 juni.
We hebben voor deze reis een Navtex gekocht. Dat is een radio ontvanger die over de hele wereld het weer en scheepvaart berichten kan ontvangen, en dit dan in geschreven tekst (veel afkortingen) via een geheugen op een scherm leesbaar maakt. Dit is voor de momenten dat we niet via wifi aan betrouwbare weerberichten kunnen komen.
Als je met een kleine boot een zeereis wilt maken ben je altijd op zoek naar betrouwbare weerberichten.
Is het niet voor een comfortabele reis dan is het wel voor een veilige reis. Op onze oversteek van Griekenland, Korfu naar Italië Santa Maria di Leuca, op 22juni hebben we een tussen stop gepland op het eilandje Otonoi.
Bij het beoordelen van de twee elkaar tegensprekende weerberichten bij vertrek hebben we een verkeerde inschatting gemaakt. Op weg naar Otonoi kwamen we in steeds slechter weer terecht. Bij vertrek bijna geen wind en bij aankomst windkracht 6 in vlagen 7 Beaufort. Op volle zee is dat anders dan op de Maas of de Grevelingen.
Ik zal proberen te beschrijven hoe zoiets er uit ziet. De golven die van schuin opzij kwamen zorgden er voor dat het schip zeer heftig heen en weer bewoog. Om dat tegen te gaan zijn we een andere koers gaan varen waarbij we een zeil konden hijsen die deze beweging tegen ging. Toch heb je dan in toenemende mate last van golven waar het schip tegenop klimt en weer afgaat. Op het ergst waren de golven ongeveer 1,75 m hoog. Als je ooghoogte op 1,50 is dan word je het zicht op de horizon, door de golven, steeds enige tijd ontnomen. Doordat het schip soms van de ene hoge golf in de andere stortte was het voordek dan gelijk met de waterspiegel en soms kwam er een hoeveelheid water naar achteren gestroomd. De grote golven met witte schuimkrullers waren imposant te noemen. De harde wind en het buiswater van de boeg zorgden regelmatig voor veel stuifwater over het hele schip heen. We werden nat en dat samen met de harde wind kregen we het erg koud. En dat terwijl voor Corfu die dag 33 graden was voorspeld. Het schip maakte soms zulke klappen dat er veel lucht onder het schip werd geperst. Dat kwam dan onderwater in de koelwaterleiding van de motor. Dit koelwater word ook gebruikt om het geluid van de uitlaat te dempen. Geen koelwater en dus luid gebrom van de uitlaat. Toen we een uur varen verwijderd van Otonoi waren moesten we, een tijd alleen op de motor recht tegen de wind in door de golven ploeteren. Door het weggenomen zeil was er ook minder voortstuwing en dus minder snelheid. En bij het naderen van het eiland ging het steeds harder waaien waardoor de snelheid nog meer terug liep. Vaart het schip zonder tegenwind en golven max 12 km per uur toen werd het 3.5 km. Dan nog maar wat gas erbij,.. gelukkig nu gaan we 6 km. Jullie begrijpen, we zaten daar niet op ons gemak. We baalden van de verkeerde inschatting alles davert en schut maar we hadden al 8 uur gevaren en nog 1 uur te gaan. Ik voelde me wat gespannen in deze voor ons en onze boot nog niet eerder zo zware omstandigheden. Als we omdraaiden wisten we dat we een betrekkelijk rustige vaart terug zouden hebben de grote golven afrijdend op het zeil zonder motor aan en met snelheden boven de 12 km. Een tocht van nog eens 7 uur met een aankomst in het donker.
Je hebt op zee niet even een rustig plekje om de hoek.
En met rustiger weer zou je opnieuw die 9 uur terug naar Otonoi moeten varen.
Na een uur doordenderen ankerden we in de beschutting (voor de golven, niet voor de wind) van het eiland. Toen ik jaren geleden dit ankergerei samenstelde vond men, dat anker is veel te groot.
Mijn enige verweer was dan, Misschien,.. maar dat slaapt wel een stuk lekkerder. En hoewel ik die nacht regelmatig ankerwacht ronde liep, en de snaar strakke ankerkabel controleerde, heb ik dat wel zo ervaren. Als ik een dag later het zware anker ophaal samen met Marion denk ik daar aan.
We blijven een dag op Otonoi liggen. We zijn te moe en te weinig uitgerust om de volgende overtocht naar de hak van Italië te maken. Bovendien was Marion behoorlijk zeeziek geworden en was de dag erna, op haar verjaardag nog beroerd en voelde zich niet goed. Die verjaardag vieren we nog een ander moment echt goed. Nu is het niet het er niet de tijd voor. Waar zijn toch die rustige gentlemans journeys van vorig jaar gebleven. We hadden met de grotere oversteken wel wat sportiever zeilen verwacht. Maar dit is toch beslist te veel van het sportieve en spannende. Ja, ik weet het wel. We wilden niet voor de tv hangen maar de avonturen zelf aan den lijve ondervinden. Nou dat hebben we.
Ik wil (Marion) iedereen bedanken voor de felicitaties die ik gekregen heb. Ook in Griekenland is steeds meer Wifi en kun je dus goed op de hoogte blijven van Nl zaken. Ik heb van Rob een onderwater camera gekregen en we hebben gesnorkeld en ik heb de eerste foto’s gemaakt met die camera. Best goed voor een eerste keer.
24 juni. Na een pittige overtocht zijn we nu in Santa Maria di Leuca.
Al voor aankomst op Otonoi weer het zelfde probleem met de dynamo gekregen. Hij laadt niet maar de zonnepanelen wel. Ik vermoed een verkeerde aansluiting. Ik moet mijn meerdere erkennen en heb een monteur in geschakeld. Zal schrikken worden, denk ik, met de rekening. De wet van Murphy?
Even een techniek stukje voor Leon. Observatie accu .
Permanent aangesloten koelkast 2 liter water te koelen gezet per dag en zo nu en dan wat klein grut aangesloten zoals telefoonladers enz.
22 juni 16.00 uur 12.2v stuurautomaat heeft keihard gewerkt
23.00 uur 11.9v
23 juni 09.00 uur 12.3v
18.00 uur 12.8v
24 juni 09.00 uur 12.5v stuurautomaat heeft matig gewerkt
17.00 uur 12.5v
25 juni 14.00 uur 12.6v hele middag sluier bewolking.
17.00 uur 12.3v 3 uur huisventilator en 220 omvormer aangehad voor laptop
Een makkie met twee zonnepanelen in mijn neus.
Dat betekent dat we hier sowieso tot maandag/dinsdag liggen.
Dan komt de monteur terug met de dynamo. Dan gaan we van de hak van Italië oversteken naar Crotone, de zool van de laars. Een tocht van zo’n 17 uur.
Je snapt dat onze planning een beetje de mist in gaat nu, maar we zien wel waar we uitkomen.
Hier is het goed toeven. Zo’n 30 tot 33 graden overdag. Dat betekent siësta houden van 14.00 uur tt 16.30 uur. Lekker eten en goede koffie. En vooral, super lekker gelati.
En nu even voor mijn klasje. Bedankt voor jullie lieve reactie.
Lars, ik heb je boek uitgelezen. Het was een mooi boek met een stukje geschiedenis. En leuk dat je er een naam gedicht van mij in had gezet.
Raf, ik heb je cadeautje al veel gebruikt, lekker ruikt die, je zonnebrand van Ritual.
Ik heb nog niet alle chocolade op, die wacht thuis in de koelkast tot ik er weer ben. Dat wordt smullen. Dat was echt veel.
Ik las dat het goed ging in de klas en dat het gezellig is met Franca. Hopelijk ben je weer beter op maandag. Anders beterschap.
Ik heb nog een probleem voor de groep. Kunnen jullie vast wel uitrekenen.
De overtocht van Santa Maria de Leuca naar Crotone duurt ongeveer 17 uren varen. We varen ongeveer 5 knopen per uur. Hoeveel Nautische Mijlen moet ik varen om daar te komen? En voor de extra rekenaars onder jullie: hoeveel kilometers zijn dat dan?
Zo, dat is geen makkelijke. Ben benieuwd of jullie daaruit komen? Ik hoor het graag. De juf op afstand.
Veel liefs van ons, Rob en Marion.
-
25 Juni 2016 - 18:50
Wilma:
wat spannend om jullie verhaal te lezen! Maar die siësta en dat ijs klinken dan weer heerlijk.:) -
25 Juni 2016 - 19:46
Pim:
Volop avontuur dus.
Marion nog gefeliciteerd met je verjaardag.
-
25 Juni 2016 - 20:07
Addy:
Hoi Rob en Marion
Wat spannend allemaal, jullie hebben straks veel te vertellen.
Marion nog Gefeliciteerd.
Groetjes Addy -
25 Juni 2016 - 21:12
Marti:
Alleen al de beschrijving lezen van die woeste golven doet mij huiveren!! Als ik de zee op ga wil ik wel de kust kunnen blijven zien. Een slopende overtocht zo en natuurlijk word je daar zeeziek van. Even op adem komen nu en hopelijk niet meer van die "avonturen" voor jullie, liever kalmerende tochtjes.je hebt later wel een spannend verhaal bij de borrel, hoeft niet eens aangedikt te worden:) -
25 Juni 2016 - 21:58
El:
Nou, ik hou het toch maar bij de bootjes in de Efteling Marion en Rob! Ik heb geen zeebenen en word al misselijk als ik over jullie avonturen lees..... Ik hoop dat de rest van de reis een beetje rustiger gaat verlopen voor jullie en dat jullie lekker kunnen genieten. Lieve Marion: beter laat dan nooit: "Happy birthday to you"(4 stemmig natuurlijk he!!!) -
26 Juni 2016 - 08:43
Jan Schouwenburg:
Hoi luitjes!
Ik krijg gewoon kippenvel van hoe alles precies nog eens herhaald wordt!! Bizar gewoon..
Ondertussen ben ik net thuis na 1000 nm Noordzee. Heb de 20000 nm mijlpaal bereikt! Ook heel veel ziek geweest. Rob weet vast nog wel van ons St. Maria incident! Na verloop van tijd ga je er aan wennen,krijg je zeebenen! Zorg altijd voor voldoende grijpensklaar eten, eet de hele dag door kleine beetjes. Hou de maag gevuld. Heb vertrouwen in de boot en in jezelf. Probeer altijd wat grootzeil te zetten tegen het slingeren, al is het maar een paar m2.
Wij hebben ook altijd die verbindingsperikelen. Gehad! Ook als ik werk in het buitenland, altijd punt van ergernis. Geweest.
Als ik voor langere tijd in een land ben, koop ik ter plekke een data sim kaart voor de iPad.
500 tot 1000 mb was voor mij altijd meer dan voldoende voor een maand.
Of voor de telefoon, die ik dan als hotspot voor de tablet(s) gebruik.
Want een vers weerbericht is gewoon belangrijk!
Verbluffend hoe ver op zee we nog ontvangst hebben. Mijn schipper deed nog ff wat aandelenhandel rond de Brexit, 12 nm van de Engelse kust!
Ook de marifoon geeft veel info, en de navtex natuurlijk. Kan je het op je gemak lezen, maar die heeft in een beschutte haven vaak wat minder ontvangst.
Marion nog fillisteert , eet veel gember en geen zeeziekmakend fruit, en doe in St. Maria de groeten aan de dokter-met-Dehler-en-Surinaamse-partner. :-) -
26 Juni 2016 - 09:19
Hanneke:
Hoi lieve schatten,
Dan weet je weer wat reizen is, toch anders dan vakantie vieren.... -
26 Juni 2016 - 11:14
Tryntsje:
Wat 'n avontuur! Hoop voor jullie vandaag een lazy sunday ... en een wat rustiger vervolg. -
27 Juni 2016 - 08:48
Evelien Van Brel:
Ha avonturiers! Ik heb met veel plezier en bewondering jullie reisverslag gelezen. Wat spannend allemaal! Blijf schrijven, dan blijf ik lezen. Geniet geniet geniet en wees ook een beetje voorzichtig.
Liefs van Evelien -
28 Juni 2016 - 09:01
Middenbouw Drakentoren:
Ha Marion en Rob,
We missen nog steeds Marion. Maar wij ploeteren hier gewoon door, want wij hebben nog geen vakantie. Wij hebben deze week weeksluiting en dat gaat over ons nieuwe thema: Nederland.
Wij gaan er nog even voor en ook gaan wij proberen je vraag op te lossen.
Goeie reis samen!! groetjes en liefs van Drakentoren -
28 Juni 2016 - 13:29
Marij:
hallo Marion en Rob.
met veel interesse jullie reisverslag gelezen, jullie beleven nogal wat op zo'n reis zeg.
ik zou er in ieder geval zeeziek van worden.
ik heb begrepen dat je jarig bent geweest Marion.
gefeliciteerd nog.
groetjes,
marij -
29 Juni 2016 - 15:16
Lia:
Ha Marion en Rob,
Marion, nog proficiat met je verjaardag. Zitten jullie vandaag in wat rustiger vaarwater, letterlijk of figuurlijk? De eerste weken van jullie tocht verliepen niet helemaal zoals verwacht. Hopelijk zijn jullie niet al te bang geweest. Een goed begin is het halve werk, dus moet een slecht begin het hele zijn, toch? Hoe dan ook, ik wens ik jullie veel plezier op jullie tocht en ben benieuwd naar jullie verdere avonturen.
Lieve groetjes,
Lia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
